De stem van Sophie

Sophie was zo’n vrouw die je op het eerste gezicht misschien niet opviel in een vergadering. Altijd vriendelijk, altijd hulpvaardig, maar zelden degene die het woord nam. Ze werkte al jaren op dezelfde afdeling, had goede ideeën, maar hield die meestal voor zichzelf. Niet omdat ze niet durfde — althans, dat hield ze zichzelf voor — maar "om de harmonie te bewaren".

Wat haar collega’s niet wisten, was dat Sophie vroeger op school jarenlang was gepest. Om haar grote bril. Omdat ze liever aan het lezen was dan kattenkwaad uithalen. En hoewel ze allang volwassen was, voelde ze op haar werk nog steeds datzelfde knagende stemmetje: “Wat als ze je hier ook gaan uitlachen?”

Tot ze op een dag tijdens haar lunchpauze wat zat te scrollen en op mijn website terechtkwam. “Hypnotherapie voor mensen met een pestverleden”, stond er. Niet bepaald mijn stijl, dacht ze eerst. Maar toen ze las dat ik zelf ook gepest was geweest — en nu mensen begeleidde die zich klein hielden terwijl ze juist zóveel te zeggen hadden — voelde ze iets van herkenning. Misschien… was dit haar moment.

We deden drie sessies samen.

In de eerste sessie lieten we de oude stemmetjes uit haar verleden zachtjes verdwijnen, alsof we het geluid van een oude radio steeds verder uitdraaiden.

In de tweede sessie maakte ze contact met dat sterke deel in zichzelf, dat ze jarenlang had weggestopt — de kleine Sophie die ooit droomde van een eigen bedrijf en dapper haar broertje verdedigde op het schoolplein. Opkomen voor een ander ging haar beter af dan opkomen voor zichzelf.

In de derde sessie oefenden we iets wat haar eerst de rillingen gaf: haar stem laten horen. In gedachten sprak ze zich uit, stond ze op in een teammeeting, benoemde ze haar ideeën. En haar onderbewuste geloofde het.

En toen gebeurde het dus echt.

Tijdens de eerstvolgende teamvergadering stond ze op. Ze nam het woord. Eerst met een trillende stem, maar toen ze merkte dat iedereen luisterde — écht luisterde — voelde ze een golf van kracht door haar lijf gaan. Alsof ze iets had teruggevonden wat ze lang kwijt was: haar stem.

Na afloop kreeg ze appjes van collega’s. “Wat een goed idee, Soph!” en “Dat je dat nog nooit eerder hebt gedeeld!”

Ze glimlachte. Niet omdat ze nu ineens de luidste stem in de kamer was, maar omdat ze eindelijk zichzelf liet horen.

En het mooiste? Die oude stem in haar hoofd… die bleef deze keer stil.

Wil je, net als Sophie, ook jouw stem terugvinden? Dan weet je me te vinden. 💛

* Sophie is een gefingeerde naam, dit verhaal ook. Maar dit soort metamorfoses heb ik wel vaker mogen begeleiden als therapeut.