Hersenschade door pesten

Uit MRI-onderzoek blijkt dat gepest worden hersenschade oplevert. Ik heb dus hersenschade, hoewel ik het mij niet bewust ben. Een inkoppertje voor mijn vrienden om daar een grapje over te maken, dus kom maar op.

Hersenschade door pesten is waar te nemen tijdens MRI-scans. Pesten is een vorm van emotioneel geweld dat psychische en fysieke gevolgen heeft. Het goede nieuws is dat je die schade kunt herstellen.

Hersenschade door pesten

Professor in de psychiatrie Martin Teicher voerde een onderzoek met duizend jongvolwassenen uit, om erachter te komen of verbaal geweld schadelijk was voor de hersenen. Denk bij verbaal geweld aan plagen, belachelijk maken, kritiek geven, schreeuwen en schelden. Uit zijn onderzoek blijkt dat verbaal geweld net zo schadelijk kan zijn voor het psychologisch functioneren als fysiek geweld.

In het boek "Het gepeste brein" van Jennifer Fraser, valt te lezen dat het onderzoeksteam 63 hersenscans maakten van jongeren die werden gepest.
Ze ontdekten dat pesten invloed heeft op de corpus-callosum in je brein, dat dan minder myeline bevat dan bij gezonde proefpersonen. Het corpus-callosum of de hersenbalk is een structuur in de hersenen die de twee grote hersenhelften met elkaar verbindt en zorgt dat ze informatie kunnen uitwisselen. Denk aan het verwerken van visuele prikkels en het geheugen. Myeline beschermt de uitlopers van zenuwcellen. Hoe meer myeline of isolerend materiaal erop zit, des te beter het werkt.

Gevolgen van hersenschade door pesten

Door dit soort onderzoeken wordt steeds meer duidelijk, dat er een waarneembare schade te zien is in de hersenen door pesten. Er een verband is tussen pestgedrag, mishandeling en misbruik enerzijds en heel veel gevolgschade. Denk hierbij aan o.a. lagere prestaties, angsten, depressie, psychische aandoeningen, middelenmisbruik, agressief gedrag, eetstoornissen, zelfbeschadiging, destructieve relaties, suïcidale gedachten, chronische ziekten en kortere levensduur.

Wetenschappelijke bevinden bevestigen keer op keer, dat alle vormen van pesten, mishandeling en misbruik schade aan de geest, de hersenen en het lichaam toebrengen. Ook kan pesten de natuurlijke relatie tussen je geest, brein en lichaam verstoren, waardoor ze niet meer goed op elkaar zijn afgestemd of zelfs tegenwerken. Ditzelfde fenomeen zie ook vaak bij een burn-out. Bijvoorbeeld je geest heeft perfectionistische neigingen en put het lichaam uit. Of je slaap slecht omdat je je overdag niet goed kan concentreren op je werk.

 Conclusies

Teicher's werk heeft aangetoond dat verbaal geweld langdurige neurobiologische effecten kan hebben, waaronder structurele veranderingen in hersengebieden die essentieel zijn voor emoties, taalverwerking en stressregulatie. Deze bevindingen benadrukken het belang van het erkennen van verbaal misbruik als een ernstige vorm van kindermishandeling die blijvende schade kan veroorzaken.

Belangrijkste Bronnen

1. Publicatie in Biological Psychiatry: Teicher's onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Biological Psychiatry, toonde aan dat verbaal geweld specifieke hersenverbindingen kan beschadigen. Dit omvat verstoringen in de arcuate fasciculus (taalverwerking), delen van de cingulum bundle (geassocieerd met depressie en dissociatie) en de fornix (gerelateerd aan angst)4.
2. Harvard Mental Health Letter: Een rapport in de Harvard Mental Health Letter benadrukt dat verbaal geweld even schadelijk kan zijn als fysieke of seksuele mishandeling. Het onderzoek wees op verhoogde risico's op depressie, dissociatie en andere psychologische stoornissen6.
3. Neuroimaging Studies: Teicher's team gebruikte neuroimaging-technieken zoals diffusie-tensor beeldvorming om veranderingen in hersenstructuren te onderzoeken bij mensen die verbaal geweld hebben ervaren. Ze ontdekten dat bepaalde hersengebieden, zoals de amygdala en hippocampus, kwetsbaar zijn tijdens gevoelige ontwikkelingsperioden57.

Financiering

Het onderzoek van Professor in de psychiatrie Martin Teicher werd ondersteund door subsidies van het National Institute for Mental Health en het National Institute of Drug Abuse4.